بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و و بهره وری نیروی انسانی با رویکرد مدل والتون مطالعه موردی: شرکت توزیع نیروی برق استان یزد

کیفیت زندگی کاری رهیافتی است که با توجه ویژه به بهبود شرایط کلی محیط کار در محیط سازمان اتخاذ سیاست ها و رویه هائی را توجیه می کند که موجب گردد کار به گونه ای طراحی و بوجود آورده شود که از یکنواختی آن کاسته و به تنوع و محرک بودن آن برای کارمند افزوده گردد. کیفیت زندگی کاری چیزی است ساده که از نقطه نظر عملیاتی امکان پذیر و شدنی است. شدیداً انسانی بوده و حتی به شدت از نظر هزینه اثربخشی دارد. کیفیت زندگی کاری و بهره وری از جمله مباحث مهم منابع انسانی است که در دنیای امروز بخش قابل توجهی از دقت و توجه صاحبنظران را به خود اختصاص داده است. لذا با توجه به اهمیت خاص ارائه خدمات در بخش توزیع نیروی برق و نقش بسزایی که نیروی انسانی در این بخش عهده دار می باشد، پژوهشگر بر آن شد که پژوهشی را در ارتباط با بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بهره وری کارکنان شاغل در شرکت توزیع نیروی برق استان یزد به انجام برساند. بدین منظور با انتخاب یک نمونه 145 نفری از کارکنان شرکت، پرسشنامه هایی برگرفته از مدل والتون در رابطه با سنجش کیفیت زندگی کاری و مدل اچیو پیشنهادی هرسی و گلداسمیت در رابطه با سنجش بهره وری نیروی انسانی طراحی و بین کارکنان توزیع و جمع آوری گردیده، نتایج حاصله بشرح ذیل بوده است: 1- بررسی و تجزیه و تحلیل سوالات پرسشنامه مربوط به هر یک از مولفه های کیفیت زندگی کاری نشان می دهد که در سازمان: قانونگرایی کمتر از حد متوسط، پرداخت منصفانه، محیط کاری ایمن، وابستگی اجتماعی، فرصت رشد و توسعه قابلیت های انسانی در حد متوسط و امنیت مداوم و یکپارچگی و انسجام اجتماعی بیشتر از حد متوسط می باشد. 2- نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل ابعاد بهره وری نیروی انسانی حاکی از آن است علیرغم نامطلوب بودن سطح کلی بهره وری نیروی انسانی ، وضعیت ابعاد توانایی، شناخت شغلی و انگیزش در سطح اطمینان 99% مطلوب و وضعیت ابعاد حمایت، بازخور و اعتبار پایین می باشد. 3- بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری نیروی انسانی در سطح خطای 1درصد همبستگی معنی داری وجود دارد. 4- بین تمامی مولفه های کیفیت زندگی کاری با بهره وری نیروی انسانی همبستگی معنی داری وجود دارد. 5- نتایج رگرسیون نشان می دهد که از بین مولفه های کیفیت زندگی کاری مولفه های یکپارچگی و انسجام اجتماعی، توسعه قابلیت های انسانی و قانونگرایی در سازمان بیشترین تأثیر را بر بهره وری نیروی انسانی داشته و از بین مولفه های مذکور توسعه قابلیت های انسانی بیشترین تأثیر را بر بهره وری داشته است.